नायगरा धबधबा त्याने फक्त दोरीवर पार नाही केला तर त्याच दोरीवर ऑम्लेट बनवलं..!

आमचे इतर लेख वाचण्यासाठी आणि व्हिडीओ पाहण्यासाठी क्लिक करा : फेसबुक, युट्युब

नायगरा धबधबा व्हिडीओत बघतानाही अंगावर काटा येतो. त्याचं रौद्र रुप थरकाप उडवतं. मात्र कल्पना करा की कोणीतरी केवळ एका दोरखंडाच्या सहाय्यानं हा धबधबा लिलया पार करत असेल तर? आणि तेही एकदा दोनदा नाही तर तब्बल तीनशे वेळा, तर? हे अचाट धाडस करणार्‍या व्यक्तीचं नाव होतं, चार्ल्स ब्लोंडिन आणि केवळ हेच एक नाही तर अशी अनेक धाडसं त्याच्या नावावर लिहिली गेली आहेत.

डोंबार्‍याचा खेळ आपल्याला नवा नाही. चार काठ्यांना बांधलेला दोरखंड आणि त्यावरुन तोल सावरत चालणं हे दिसायला जितकं सोपं दिसतं प्रत्यक्षात ते तितकंच कठीण आहे. शरीराचा भार हलका करत पावलं उचलणं हे निश्चितच कौशल्याचं काम आहे. डोंबारी त्यांच्या उदर्निवाहासाठी हा धोका पत्करतात, पण जगात काहीजण केवळ धाडसाच्या उद्देशानंही अशा गोष्टी करत असतात.

असंच एक धाडसी नाव म्हणजे चार्ल्स ब्लोंडिन. १८२४ मध्ये जन्मलेल्या चार्ल्सची उंची केवळ पाच फ़ूट पाच इंच होती. वयाच्या चौथ्या वर्षापासूनच त्यानं त्याच्यातलं कौशल्य दाखवायला सुरवात केली होती. उंचावरून तोल सावरत चालण्याचं कौशल्य त्याला जन्मजातच अवगत होत. स्वत: चार्ल्सचं मत हेच आहे, की कसरतपटू होण्याचं कौशल्य हे जन्मजातच असावं लागतं. सरावानं फ़ारतर तुम्ही त्यात सफ़ाई आणू शकता मात्र जर अंगात हे कौशल्य नसेल तर काही उपयोग होणार नाही. त्यानं रितसर ट्रेनिंग घेत रोपवॉकिंगमधे असं कौशल्य मिळवलं की लोक त्याला बघताना थक्क होऊन जात.

कितीही उंचीवरून चालताना तो त्या दोरखंडाचाच एक भाग असल्यासारखा आरामात चालत जात असे.

१८५८ सालातली ती बर्फ़ाळ थंडी होती. ३४ वर्षीय चार्ल्स एक इतिहास घडविण्याच्या तयारीत होता. तो चक्क नायगरा धबधबा दोरखंडावरुन चालत पार करणार होता. ऐकायला अविश्वसनीय वाटावं असं हे कृत्य होतं. मात्र चार्ल्सनं यापुर्वी अशी धाडसं यशस्वीरीत्या केली होती, पण तरीही यावेळेस तो सफ़ल होईल की हे त्याचं अखेरचं धाडस ठरेल? हा प्रश्न लोकांना पडला होता. त्याचं हे जगावेगळं धाडस पहायला दोन्ही काठांवर थंडगार वारं आणि बर्फ़ाची तमा न करता हजारोंचा जनसमुदाय जमला होता.

ब्लोंडिननं शांतपणे त्याच्या या धाडस मोहिमेला पूरक वातावरण निर्मिती होईपर्यंत वाट पाहिली. ब्लोंडिननं कधीच खाली सुरक्षा जाळी वापरून मोहिमा केल्या नव्हत्या. केवळ दोरखंडावरून चालणं हाच त्याचा उद्देश असे म्हणूनच त्यात धोकाही तितकाच असे. त्याचं हे धाडस बघायला जत्रेसारखी गर्दी उसळली होती.

राजकारण्यांपासून पत्रकारांपर्यंत सगळेजण हजर होते. त्याच्या या मोहिमेवर लोकांनी सट्टाही लावला. या सगळ्या प्रकारानं ब्लोंडिन आणखीनच उत्तेजित झाला. आता त्यानं त्याच्या मोहिमेला सुरवात केली. अमेरिकेच्या बाजूनं चालायला सुरवात करुन त्यानं कॅनडाची बाजू गाठली आणि नंतर परतीच्या प्रवासात तो २०० फुटांवर थांबला. त्याच्या पाठीवर असणारं सामान त्यानं शांतपणे काढायला सुरवात केली. लोक श्वास रोखून बघत होते की आता हा मध्येच थांबून काय करतोय?

ब्लोंडिननं पाठीवरून कॅमेरा काढला. त्याची जुळवाजुळव केली आणि दोरखंडावरुन त्यानं त्याचं हे अचाट धाडस बघायला अमेरिकन जनतेचे फोटो काढले.

लोकांनी कल्पनाही केली नव्हती अशी मोहिम त्यानं यशस्वीपणे पूर्ण केली. नायगरा पार करून जमिनीवर पाय टेकल्या टेकल्या त्यानं त्याच्या पुढच्या मोहिमेची घोषणा केली.

त्याच्या या धाडसाची दखल जवळपास सगळ्या वृत्तपत्रांनी घेतली. यानंतर त्यानं रोपवॉक करताना मध्येच कोलांटी उडी मारणं, दोरखंडला उलटं लटकणं, डोळे झाकून दोरखंडावरुन चालणं, टेबल खुर्ची घेऊन दोरखंडावरून चालणं, रात्रीच्या मिट्ट अंधारात चालणं इतकंच काय आणखीन एका व्यक्तीलाही, हॅरी कोलोर्डला, पाठंगुळीला घेत त्यानं दोरखंडावरून चालून दाखवलं. हे असे सर्व धाडसाचे प्रकार केले आणि दरवेळेस लोकांना तितकंच थक्क केलं. दरवेळेस लोकांना वाटायचं की कदाचित हे धाडस त्याचं अखेरचं धाडस ठरेल मात्र ब्लोंडिननं हे अंदाज कायम खोटे ठरवले.

एकदा टेबल खुर्ची घेऊन ऐन मध्यावर आल्यावर त्यानं टेबल खुर्ची दोरखंडावरच मांडली आणि तो खुर्चीवर बसला. मात्र यावेळेस खुर्चीनं दगा दिला आणि ती खाली पाण्यात पडली. ब्लोंडिननं त्याचा ढळणारा तोल कसाबसा सावरला. क्षणभरातच चक्क टेबलवर चढून त्यावर बसून त्यानं सोबत नेलेला केक आरामात खाल्ला आणि परतिचा प्रवास केला. या धाडसामुळे त्याचं आत्मविश्वास आणखीनच वाढला. आता त्यानं यात पुढची पायरी गाठायचं ठरवलं. त्यानं चक्क स्टोव्ह आणि ऑमलेट बनविण्याचं सामान सोबत नेलं आणि मधोमध पोहोचल्यावर त्यानं ऑम्लेट बनवून आरामात खाल्लंही.

त्याच्या या अचाट धाडसांमुळे तो जगभरात लोकप्रिय झाला. त्यानं चीन, जापान, ऑस्ट्रेलिया, भारत अशा अनेक देशात कार्यक्रम सादर केले. आता त्याला हे सगळे धाडसाचे प्रकार एव्हाना सरावाचे झाले होते. मात्र चढत्या वयातही त्याच्या कौशल्यात तोच सफ़ाईदारपणा होता आणि धाडसातही काहीही कमतरता नव्हती.

वयाच्या पासष्ठाव्या वर्षी त्यानं आपल्या मुलाला पाठंगुळीला घेऊन केवळ रोपवॉकच केला नाही तर, मधोमध जाऊन स्वत:साठी आणि जमलेल्या गर्दीसाठी ऑम्लेट करण्याचा पराक्रम करुन दाखवला.

१८९६ साली त्यानं त्याचा शेवटचा कार्यक्रम सादर केला मात्र तोवर त्यानं एक दोनदा नाही तर तब्बल तीनशे वेळा नायगरा धबधबा दोरखंडावरून चालून एकूण सर्व मोहिमा मिळून १० हजार मैलांचं अंतर पार केलं होतं. आश्चर्याची बाब ही की त्यांनी त्यांचा विमा कधीच काढला नव्हता. कोणी विचारलं तर ते गंमतीत म्हणत की, ”मला धोका पत्करायचा नाहीये”.

अशा या धाडसाचा समानार्थी शब्द असणार्‍या ब्लोडिंन यांचं वयाच्या ७३ व्या वर्षी मधुमेहामुळे त्यांचं निधन झालं.

आमचे इतर लेख वाचण्यासाठी आणि व्हिडीओ पाहण्यासाठी क्लिक करा : फेसबुक, युट्युब | Copyright © ThePostman.co.in | All Rights Reserved.