हा कोंबडा बिन मुंडक्याचा दीड वर्ष जगला होता..!

आमचे इतर लेख वाचण्यासाठी आणि व्हिडीओ पाहण्यासाठी क्लिक करा : फेसबुक , युट्युब

धड आणि शीर वेगळं केलं तर जीवंत रहाणं जवळपास अशक्य असतं अशा परिस्थितीत जर कोणी प्राणी वर्ष-दीड वर्ष जीवंत राहिला तर तो निसर्गाचा चमत्कारच म्हणावा लागेल. आजपासून सत्तर वर्षांपुर्वी असा चमत्कार कोलोरॅडो येथे घडला होता.

शिर्षक वाचून तुम्हाला जर असं वाट असेल की हॅ, असं कधी होतं का? बिन मुंडक्याचा कोणीही प्राणी जीवंत राहूच शकत नाही. धड आणि शरीर वेगळं केलं तर जिवंत राहाणं शक्य आहे का? याचं उत्तर अर्थातच नाही असं आहे. मात्र कधी कधी निसर्ग आपल्या कल्पनेपलीकडचे चमत्कार दाखवतो. असाच एक चमत्कार सत्तर वर्षांपूर्वी घडून गेला आहे, कोलोरॅडो येथे.

कोलोरॅडो येथील एका शेतकर्‍यानं त्याच्याकडचा एक कोंबडा कापला, म्हणजे त्याचं मुंडकं धडावेगळं केलं. मात्र त्या कोंबड्याचं मरण येणं अद्याप बाकी होतं.

त्यानं चक्क मरण नाकारलं आणि हा कोंबडा, ज्याचं नाव माईक होतं, तो तिथून पुढे थोडे थोडके दिवस नाही तर तब्बल अठरा महिने जगला.

कोलोरॅडो येथील फ़्रुईटा गावात राहणारं लॉयड ऑल्सेन आणि क्लारा हे शेतकरी दांपत्य एक दिवस त्यांच्याकडील कोंबड्या मारत होते. अगदी अचूकपणे सांगायचं तर १० सप्टेंबर १९४५ हा तो दिवस. नेहमीप्रमाणेच ऑल्सन कोंबड्या मारत होता आणि त्याची पत्नी क्लारा त्यांची स्वच्छता करत होती. त्यांच्यासमोर साधारण चाळीस कोंबड्या होत्या. यात एक जीव असा होता ज्यानं चक्क मरण नाकारलं.

मुंडकं नसलेला हा कोंबडा चक्क सैरावैरा धावत सुटला होता. ऑल्सेननं त्याला पकडायचा प्रयत्न केला मात्र तो हाताशी आला नाही. मुंडकं नसणारा अर्धमेला कोंबडा पळून पळून असा किती दूर जाणार आहे? असा विचार करून ऑल्सन त्याचा कामाला लागला. कामाच्या धबडग्यात तो या कोंबड्याबद्दल विसरूनही गेला.

दिवस सरून रात्र झाली आणि पुन्हा दुसरा दिवस उजाडला. नेहमीप्रमाणेच ऑल्सन कोंबड्यांना खुराड्यातून काढण्यासाठी घराबाहेर आला आणि समोरचं चित्र पाहून थक्क झाला. कालचा मुंडकं नसलेला कोंबडा त्याच्यासमोर उभा होता आणि तेही जीवंत!

नंतर नंतर ऑल्सेन जेव्हा कोंबड्या विकायला बाजारात जात असे तेव्हा तो या मुंडकं नसणार्‍या कोंबड्यालाही सोबत घेऊन जात असे. लोकांना मुंडकं नसणारा जीवंत कोंबडा दाखविण्याच्या बदल्यात तो काहीबाही त्यांच्याकडून घेत असे. लवकर ही बातमी वार्‍यासारखी पसरली की एका शेतकर्‍याकडे मुंडकं नसणारा पण जिवंत कोंबडा आहे. लोक दूरवरून हा कोंबडा बघण्यासाठी म्हणून खास येऊ लागले. ही बातमी स्थानिक वृत्तपत्रांपर्यंतही पोहोचली आणि त्यांनी ऑल्सेनची मुलाखत घ्यायला वार्ताहर पाठविला.

स्थानिक वृत्तपत्रात ऑल्सेन त्याचा कोंबडा माईक यांची गोष्ट फ़ोटोसहित छापून आली आणि हा चमत्कार सर्वदूर पसरला.

यानंतर दोनच आठवड्यांनंतरची गोष्ट-

सॉल्ट लेक सिटीपासून सुमारे तीनशे मैल प्रवास करून होप वेड नावाची व्यक्ती, जी शो प्रमोटर होती, ती ऑल्सेनला भेटायला आली. तिनं एक प्रस्ताव ऑल्सेनसमोर मांडला ज्यामुळे ऑल्सनला चार पैसे कमावता येणार होते. प्रस्ताव अगदीच सरळ होता, या चमत्कारीक कोंबड्याचा शो करायचा.

ऑल्सन आणि क्लारा यांनी आपल्या कोंबड्यासोबत सर्वप्रथम सॉल्ट लेक सिटी आणि उटा विद्यापीठाला भेट दिली. या ठिकाणी कोंबड्याची चाचणी करण्यात आली. विद्यापीठातील शास्त्रज्ञांनी इतर काही कोंबड्यांची मुंडकी छाटून ती जिवंत राहतात का? याच्या चाचण्या घेतल्याचंही बोललं जातं.

सर्व चाचण्या पूर्ण केल्यानंतर कोंबडा, होप वेड आणि ऑल्सन क्लारा यांचा जगप्रवास चालू झाला. मात्र आता हा कोंबडा वेडची जबाबदारी बनला. ऑल्सेन शेतांच्या कामांसाठी म्हणून घरी परतला तर क्लारा मात्र वेडसोबत प्रवास करत राहिली आणि या प्रवासाचं साग्रसंगीत वर्णनही तिनं स्क्रॅपबुकच्या स्वरूपात नोंदवून ठेवलं. आज हे हस्तलिखित ऑल्सेनच्या खापरपणतूच्या ताब्यात आहे. या प्रवासात माईकची पूर्ण सुरक्षितता आणि काळजी घेण्यात आली होती. अर्थात यावर संमिश्र प्रतिक्रियाही आल्या. अनेकांना ऑल्सेनचं हे कृत्य अमानवी वाटत होतं. काहींनी त्याची तुलना ना*झींबरोबर केली.

आता प्रश्न असा पडतो की मुंडकंच नव्हतं तर माईक जिवंतच कसा राहिला? याबद्दल कोंबडे तज्ज्ञांनी नंतर संशोधनाअंती शास्त्रशुध्द असा निष्कर्ष काढून मनुष्य प्राण्यापेक्षा कोंबड्यांच्या शरीर रचनेचा त्याला यात कसा फ़ायदा झाला हे सांगितलं. दुसरा मुख्य प्रश्न होता माईकच्या चारापाण्याचं काय? तर अर्थातच चोच नसल्यानं ऑल्सेन आणि क्लारा त्याला द्रवरूप खाणं थेट घशात देत असत. मात्र खाल्ल्यानंतर जी स्वच्छता नैसर्गिक पध्दतीनं होत असे ती घसा नसल्यानं बंद पडली मात्र एका सिरींजच्या मदतीनं ऑल्सेन-क्लारा ही स्वच्छता करत असत. अशाच एका ‘साईड शो’नंतर ते एका मोटेलमध्ये रात्री वस्तीला गेले.

पहाटे त्यांना विचित्र आवाजानं जाग आली तर माईकचा श्वास कोंडला जात होता. याचं कारण त्याची स्वच्छता झालेली नव्हती कारण त्यासाठी जी सिरिंज वापरली जात असे ती दुर्दैवानं शोच्या ठिकाणीच राहिली होती आणि त्याला पर्याय शोधेपर्यंत माईकला श्र्वास घेणं कठीण झालं होतं.

मात्र मेलेल्या माईकचं पुढे काय केलं? हे ऑल्सननं कधीच कोणालाही सांगितलं नाही.

माईकप्रमाणेच नंतरही अनेक कोंबड्यांच्याबाबतीत हा प्रयोग झाला मात्र त्यापैकी कोणीच जीवंत राहू शकलं नाही. याचं कारण असं सांगितलं जातं की ऑल्सेननं जो माईकच्या मानेवर प्रहार केला होता तो चुकून का होईना पण अगदी अशा जागी झाला होता, यामुळे माईकच्या शरीराची बाकी यंत्रणा चालू राहिली. त्याचप्रमाणे रक्त वाहणंही लगेचच थोपवलं गेल्यानं फ़ायदा झाला. ऑल्सेनच्या खापरपणतूची जवळपास खात्री आहे की माईकनंतरही ऑल्सेननं त्याच्या इतर कोंबड्यांच्याबाबतीत हा प्रयोग करून पाहिला आहे मात्र त्यानंतर कधीच कोणी माईक बनला नाही.

दीड वर्षं एखादा कोंबडा बिन मुंडक्याच्या जगतो. कमाल आहे ना!

आमचे इतर लेख वाचण्यासाठी आणि व्हिडीओ पाहण्यासाठी क्लिक करा : फेसबुक , युट्युब | Copyright © ThePostman.co.in | All Rights Reserved.