आमचे सर्व लेख आणि व्हिडीओ मिळवण्यासाठी फॉलो करा : फेसबुक | युट्युब
1 फेब्रुवारी, 1974 :
लिंडा हेली ही 21 वर्षीय युवती घरात झोपली असताना तिच्यावर एका अज्ञात व्यक्तीने हल्ला केला तिला जखमी करून तिचं अपहरण करण्यात आलं. वर्षभराच्या तपासातून काहीच निष्पन्न झालं नाही. सरतेशेवटी 1975 मध्ये ‘टेलर माऊंटन साईट’ (अमेरिकेतील मानव वसाहती पासून लांब असलेलं एक निर्जन स्थळ) इथे तिच्या हाडाच्या सांगाड्याचा काही भाग आढळून आला.
12 मार्च, 1974 :
डोना मॅनसन ही 19 वर्षाची विद्यार्थिनी आपल्या कॉलेज मधील कार्यक्रमाला रस्त्याने चालत जात असताना तिचं अपहरण करण्यात आलं. तपासाअंती तिचाही थांगपत्ता लागला नाही.
17 एप्रिल, 1974 :
सुझन रॅनकोर्ट, वय 18 वर्षे, विद्यार्थिनी
6 मे, 1974 :
रोबर्टा पार्क, वय 20 वर्षे, विद्यार्थिनी
1 जून, 1974 :
ब्रेनडा बॉल, वय 22 वर्षे, विद्यार्थिनी
6 मे, 1975 :
लीनेट कुलवर, वय 12 वर्षे, शाळकरी मुलगी.
9 फेब्रुवारी, 1978 :
किंबरले लीच, शाळकरी मुलगी.
यादी न संपणारी आहे. वरील पीडित मुलींसारख्याच अजून 30पेक्षा जास्त मुली 1974 ते 1978 या काळात अमेरिकेतील 7 राज्यांच्या वेगवेगळ्या शहरांतून, गावातून नाहीशा झाल्या ज्या कधी त्यांच्या घरी परतु शकल्या नाहीत कारण त्या जिवंतच राहिल्या नाहीत. घटना जरी वेगवेगळ्या ठिकाणी घडल्या असल्या तरी त्याच्यामध्ये काही समान दुवे होते. जसं गुन्हा करताना वापरलेली पद्धत (Modus Operendi) ही जवळपास प्रत्येक गुन्ह्यात एकसारखीच होती.
सर्व पीडिता या विशिष्ट वयोगटातल्या होत्या. प्रामुख्याने किशोरवयीन, तरुणी. पण एक दुवा जो कोणाच्याही लक्षात आला नाही किंबहुना जर तो लक्षात आला असता तर अर्ध्यापेक्षा जास्त पीडित तरुणींना प्राणास मुकावं लागलं नसतं. तो दुवा म्हणजे हे भयानक कृत्य एकाच नराधमाने केलं होतं.
त्याचं नाव होतं टेड बंडी
एक अमेरिकन गुन्हेगार. गुन्हेगार म्हणण्यापेक्षा एक थंड रक्ताचा, भावनाशून्य क्रूरकर्मा म्हणणं योग्य.
गुन्ह्यांचं स्वरूप : अपहरण, बलात्कार आणि हत्या.
गुन्ह्यांचा काळ : 1974-1978
पीडित : 16 ते 26 वयोगटातील युवती आणि महिला.
पीडितांचा आकडा : 30. युवतीचं अपहरण करून त्यानंतर बलात्कार आणि शेवटी हत्या केल्याचं त्यानं खुद्द स्वतः कबूल केलंय.
थिओडोर बंडी हे त्याचं मूळ नाव. एका कुमारी मातेच्या पोटी जन्म झालेल्या टेडचं बालपण हे त्याच्या आजोळी गेलं. त्याचं बालपण जरी सामान्य परिस्थितीत गेलेलं नव्हतं तरी ते वाईट गेलं असं म्हणता येणार नाही. त्याच्या विचित्र स्वभावाची चुणूक त्याच्या नातेवाईकांना, आप्तांना आणि मित्रमंडळींना त्याच्या किशोरावस्थेतच आली होती. पण ही चुणूक पुढे एवढं किळसवाणे, रक्तरंजित रूप धारण करेल आणि क्रौर्याचीही सीमा ओलांडेल असं त्यांना नक्कीच वाटलं नसेल.
आपल्या सुंदर दिसण्याचा आणि आकर्षक व्यक्तिमत्वाचा त्याने पुरेपूर फायदा उचलला. तो पीडित युवतीं बरोबर सार्वजनिक ठिकाणी ओळख करून घेत असे आणि मग त्यांच्यावर पाळत ठेवत असे. आणि मग त्या मुली एकट्या असल्या की ह्या ना त्या कारणाने त्यांच्याशी बोलून त्यांचं अपहरण करायचा. निर्जन स्थळी नेऊन त्यांना जखमी करून त्यांच्यावर बलात्कार करत असे आणि नंतर त्यांची क्रूर पद्धतीने हत्या करत असे. मृतदेहाची विल्हेवाट तो विरळ वस्ती असलेल्या ठिकाणी जाऊन दुर्गम भागात करत असे. आणि धक्कादायक बाब अशी की तो मृतदेह टाकलेल्या ठिकाणी नंतरही कित्येक दिवस भेट देत असे. पीडित मुलींच्या वेदनेने, त्यांचे किंचाळणे, विव्हळणे यातून त्याला असुरी आनंद मिळत असे.
त्याने सुरू केलेल्या हत्यांची मालिका तो पकडला जाईपर्यंत सुरूच होती.
सुदैवाने 1975 साली त्याला अपहरणाच्या अपयशी प्रयत्नाच्या आरोपाखाली अटकही झाली होती पण संधीचा फायदा घेत बंडीने पोलीस स्टेशनमधून पळ काढला. अशाप्रकारे त्याने दोन वेळा पोलिसांना गुंगारा दिला आणि या दोन्ही वेळेस पोलिसांनी त्याला एक सामान्य गुन्हेगार समजण्याचा हलगर्जीपणा केला.
राज्याराज्यातील पोलीस यंत्रणेतील असलेला समन्वयाचा अभाव बंडीच्या पथ्यावर पडला. त्याकाळी राज्यातील गुन्ह्यांचं रजिस्टर, संशयित याची माहिती दुसऱ्या राज्यातील पोलिसांना सहजगत्या मिळण्याची यंत्रणाच नव्हती.
1975 सालापासून बंडीने हत्या केलेल्या पीडितांच्या मृतदेहाचे राहिलेले हाडांचे सांगाडे डोंगर, दऱ्या, नदी, जंगल, तलाव अशा निर्जन स्थळी सापडायला सुरुवात झाली. एकट्या ‘टेलर माऊंटन साईट’ या ठिकाणी ट्रेकिंगला गेलेल्या टीमला 7-8 मानवी (महिला) हाडांचे सांगाडे सापडले.
1978 साली त्याला फ्लोरिडामध्ये अटक करण्यात आली आणि निरागस तरुणींचे प्राण घेणारी ही मालिका खंडित झाली.
या प्रकरणाला माध्यमातून खूप प्रसिद्धी मिळाली होती. दररोज वृत्तपत्रांमध्ये गुन्ह्यांचे लेख, त्याच्या न्यायालयातील सुनावणी दरम्यानच्या छायाचित्रांबरोबर छापून येत असे. त्याने केसचा निकाल लागेपर्यंत गुन्हा कबूल तर केला नाहीच उलट आपल्यालाच कसं या प्रकरणात गोवलं याच्या उलटसुलट गोष्टी तो न्यायालयात सांगत असे. त्याने स्वतःची बाजू मांडण्यासाठी वकील ही घेतला नाही तो स्वतःच स्वतःची बाजू न्यायालयात मांडत असे.
न्यायालयात वावरताना त्याच्या चेहऱ्यावरचं हास्य हे तो किती पाषाणह्रदयी, निष्ठूर आणि पाशवी मनोवृत्तीचा आहे याची कल्पना देत होते.
न्यायालयाने त्याला हत्या करण्यासाठी दोषी ठरवून त्याला मृत्युदंडाची शिक्षा दिली. 5-6 वर्षे कैदेत राहिल्या नंतर त्याने आपण गुन्हा केल्याचं कबूल केलं आणि जीवाचा थरकाप उडवणाऱ्या अनेक गोष्टींचा उलगडा झाला. त्याने पोलिसांना कल्पना नसलेल्या पण त्याने केलेल्या दुसऱ्या हत्यांचीही माहिती दिली. तो मृतदेहाची विल्हेवाट लावल्यांनंतरही त्या ठिकाणी पुन्हा पुन्हा जाऊन त्या मृतदेहांवर अनैसर्गिक कृत्य करत असे. पण तो असं का करत असे हे त्याने कधीच स्पष्ट केलं नाही.
त्याने 30 हत्या केल्याचं कबुल केलं असलं तरी खरा आकडा हा त्याच्यापेक्षाही जास्त आहे. काही हत्या या त्याने काही कारणास्तव लपून ठेवल्याचा सांगितलं जात. 1989 ला मरेपर्यंत इलेक्ट्रिक शॉक देऊन त्याच्या शिक्षेची अंमलबजावणी केली गेली.
2019 साली नेटफ्लिक्स या मनोरंजनाची सेवा देणाऱ्या (OTT) ऑनलाइन प्लॅटफॉर्मवर “कॉन्वरसेशन विथ किलर : द टेड बंडी टेप्स” नावाची चार भागांची मालिका प्रदर्शित करण्यात आली.
या मालिकेमध्ये टेड बंडीचे मुलाखतीदरम्यान दिलेले आणि रेकॉर्ड केलेले कबुलीजबाब आपण ऐकू शकतो. ही मालिका या पूर्ण प्रकरणावर प्रकाश टाकते आणि या हत्याकांडात मृत्यूमुखी पडलेल्या पीडितांसाठी एक श्रद्धांजली अर्पण करते.
आमचे इतर लेख वाचण्यासाठी आणि व्हिडीओ पाहण्यासाठी क्लिक करा : फेसबुक , युट्युब | Copyright © ThePostman.co.in | All Rights Reserved.