आमचे इतर लेख वाचण्यासाठी आणि व्हिडीओ पाहण्यासाठी क्लिक करा : फेसबुक , युट्युब
इंधनाच्या वाढत्या किमती आणि पेट्रोल डीझेलमुळे होणारे प्रदूषण यावर उपाय म्हणून सध्या CNG गाड्या आणि इलेक्ट्रिक गाड्यांकडे आपण पर्याय म्हणून पाहत आहोत. सध्या CNG कार्स आपल्याकडे बऱ्यापैकी कॉमन झालेल्या दिसतात आणि इलेक्ट्रिक गाड्या हळूहळू आपला जम बसवत आहेत.
विचार करा कि आपल्याकडे सध्या इलेक्ट्रिक गाड्याही अजून तेवढ्या प्रमाणात वापरात नाहीत तर फोर्डने १९५० साली चक्क अणुउर्जेवर चालणारी गाडी बनवली होती.
हो तुम्ही बरोबर वाचलं अणुउर्जेवर चालणारी गाडी. फोर्डच्या त्या कारचं नाव होतं ‘न्यूक्लीऑन’
न्यूक्लिऑनमधे आत्ताच्या कार्स सारखं कमबस्चन इंजिन नव्हतं. ती एका छोट्याशा न्यूक्लिअर रीॲक्टरवर चालत होती. त्यावेळी जगासाठी न्यूक्लिअर टेक्नॉलॉजी नवीन होती. आणि शास्त्रज्ञांना असा विश्वास होता की लवकरच अणु इंधन हेच मानवासाठी प्राथमिक इंधनाची गरज भागवेल. त्यासाठी लागणाऱ्या अणुभट्ट्यांचा आकार हळूहळू कमी करता येईल आणि इंधन म्हणून वापरात असणाऱ्या गॅसोलीनची जागा अणुइंधन घेईल.
तसेच त्यावेळी लष्करी पाणबुड्यांमधे न्यूक्लियर रिॲक्टरचा वापर केला जात होता आणि त्यासाठी युरेनियम हे इंधन म्हणून वापरले जात होते. त्यामुळेच कारसाठी न्यूक्लिअर रिॲक्टरचा प्रयोग करण्यात आला. तो न्यूक्लिअर रिॲक्टर कारच्या पाठीमागच्या बाजूला फिट केला होता. वाटेल तेव्हा तो कार पासून वेगळा करता येत होता. त्यामुळे रिऍक्टर मधलं इंधन संपलं की कारला त्याच्यापासून वेगळं करणं सहज शक्य होतं.
ती कार एका बिगर सीटवाल्या ट्रकसारखी दिसत होती. आणि प्रवाशांना अगदीच समोरच्या बाजूला बसावं लागत होतं कारण पाठीमागे रिॲक्टर होता. त्याच्यापासून कायम सावध राहावं लागत होतं . त्या रिॲक्टरच्या सहाय्याने पाण्याची वाफ केली जात असे आणि त्यावर टर्बाइन फिरवली जायची. फिरत्या टर्बाइन्समुळे वीज तयार होऊन तीच कारसाठी इंधन म्हणून वापरली जात होती.
कारच्या इंजिनियर्सनी लावलेल्या अंदाजानुसार एकदा इंधन भरल्यानंतर ही कार पाच हजार मैल अंतर कापू शकत होती. पण या क्रांतिकारी कल्पनेच्या मागे बऱ्याच अडचणी होत्या. न्यूक्लिअर रिॲक्टरला असणाऱ्या शील्डमुळे कारचे वजन प्रचंड वाढले होते शिवाय इंधनासाठी छोटासा का होईना पण अणुस्फोट घडवावा लागत होता. रेडिओ ऍक्टिव्हिटीज प्रक्रियेदरम्यान निघणाऱ्या किरणांचा प्रवाशांना धोका होता. या गोष्टींमुळे ही कार व्यावहारिकदृष्ट्या योग्य आणि सुरक्षित वाटत नव्हती.
इंधन संपल्यानंतर पुन्हा भरण्यासाठीसुद्धा अडचण येणारच होती कारण त्यासाठी शहरात जागोजागी रेडीओऍक्टिव्ह एलिमेंट्स युरेनियम विक्रीचे स्टेशन्स उभारावे लागणार होते. आणि त्या स्टेशनला जबाबदारीपूर्वक हाताळणारे कर्मचारीसुद्धा लागणार होते कारण जगाने अणुबॉम्बचा भयंकर विध्वंस आधी एकदा अनुभवला होता. त्यात होणाऱ्या चुकांना माफी नव्हतीच.
कारचा अपघात झाल्यानंतरही रेडिओॲक्टिव्ह पदार्थ बाहेर पडण्याचा धोका होता. ज्याचे अनेक दुष्परिणाम आपल्या सर्वांना ज्ञात आहेत. या अशा अनेक कारणांमुळे फोर्ड मोटार कंपनीने ही अणु इंधनावरील कार कधीही पूर्णपणे विकसित केली नाही. ⅜ इतकं पूर्ण झालेलं मॉडेल त्यांनी बनवलं होतं ते सध्या मिशिगन येथील हेन्री फोर्ड म्युझियममधे पाहण्यासाठी उपलब्ध आहे.
त्यावेळी न्यूक्लिऑन कार बरीच प्रसिद्ध झाली होती. त्या कारच्या थीमवर आधारित, फॉल आऊट नावाचा एक व्हिडिओ गेमसुद्धा बनवला गेला होता. त्या गेममधल्या कारला ऍटोमिक विएट नावाचं इंजिन दाखवण्यात आलं होतं. या गेम्चं डिझाईन काहीसं उपरोधिक करण्यात आलं होतं, ज्यामधे कारचा एक्सीडेंट झाल्यानंतर मोठमोठे मशरूम क्लाउड्स दाखवले जायचे. म्हणजेच अशी कार खरंच अस्तित्वात आली तर जपानमधे अणुबॉम्बने जसा विध्वंस केला तसाच विध्वंस रस्त्यांवर दिसू शकतो असा संदेश त्यातून दिला जात होता.
पण न्यूक्लिअर कारचा निअरली यशस्वी प्रयोग करणारी फोर्ड ही एकमेव कंपनी नव्हती. 1958 मधे फ्रांसमधल्या दोन कंपन्यांनी न्यूक्लियर कार बनविण्याचा प्रयत्न केला होता. त्यातली एक म्हणजे अलबर सिमेट्री आणि दुसरी म्हणजे सीमका फलगर . या दोन्ही कंपन्या न्यूक्लिअर कार बनविण्यात अपयशी ठरल्या. Studebaker-Packard या कंपनीने या आधी ऑस्ट्रेल नावाची सायफाय कन्स्पेप्ट कार मांडली होती. पण हे कामसुद्धा प्रत्यक्षात उतरण्यापासून दूरच राहिले. शिवाय त्यांनी मांडलेलं रेडिएशन शील्डसुद्धा कधीच अस्तित्वात आलं नाही.
1962 साली फोर्डने पुन्हा एकदा प्रयत्न केला, त्यांनी sittelite XXL नावाची कार बनवली. या कारमधे अत्याधुनिक सुविधा होत्या ज्या आपल्याला आजच्या कारमधे पाहायला मिळतात. त्यात इंटरचेंजेबल बॉडीज, इंटरचेंजेबल पॉवर युनिट्स, इंटरॅक्टिव्ह कम्प्युटर नेव्हिगेशन सिस्टीम, ऑटो इन्फॉर्मेशन सिस्टीम यासारख्या सुविधा होत्या. शिवाय या कारला सहा चाकं होती. त्यापैकी पुढची चार चाकं स्टेरिंगच्या साह्याने नियंत्रित करता येत होती आणि बाकी दोन चाकं इतर कारप्रमाणे मागच्या बाजूला होती.
ही कार आत्तापर्यंतची सर्वात स्टायलिस्ट कार असली तरीही या कारलासुद्धा न्यूक्लिऑनसारख्या अडचणी येऊ लागल्या. फक्त न्यूक्लिऑनच्या मोठ्या रिॲक्टरच्या जागी, sittelite XXL मधे फोर्डने खूप छोटा रिॲक्टर आणला होता एवढाच काय तो फरक! शिवाय उत्सर्जित होणाऱ्या रेडिएशनचा दोष दूर करण्यासाठी मोठे शील्ड लागणार नाही असाही फोर्डचा ओव्हर कॉन्फिडन्स होता! असे असले तरीही त्या काळात एवढी मॉडर्न कार बनवणे, ही एक आव्हानात्मक बाब फोर्डने पेलली होती. आत्तापर्यंतची सर्वात कुलेस्ट कार म्हणून ओळखल्या जाणाऱ्या sittelite XXL चे आजही लाखो चाहते आहेत!
आमचे इतर लेख वाचण्यासाठी आणि व्हिडीओ पाहण्यासाठी क्लिक करा : फेसबुक , युट्युब | Copyright © ThePostman.co.in | All Rights Reserved.